ال گرکو
تاریخ تولد: تاریخ تولد وی دقیقا مشخص نیست – کرت، یونان
تاریخ مرگ: هفتم آپریل، سال یک هزار و ششصد و چهارده میلادی–تولدو، اسپانیا
دومینیکوس ته اوتوکوپولوس یونانی در تمام زندگی اش یک بیگانه بود. حتی پس از مرگش هم بیگانه بود، یک شبح که بندرت توسط کسی شناخته میشد. شبحی بیگانه که در قرن های بعدی هر از گاهی به چشم می آمد. حتی اسم او در کرت ناآشنا بود، خیلی زود وی را به فراموشی سپردند، فقط در ایتالیا یاد او زنده ماند.
پس از تولد در جزیره ی کرت، یونان. ال گرکو در جوانی دوره ی آیکون کشیدن دید.
آیکون ها در مسیحیت ارتدوکس، از لحاظ الهی–به این معنی است که آنها ابزار ارتباطات میان آسمان و زمین را ارائه می دهند.آیکون های سنتی نشان می دهد که یک دنیای مادی تبدیل شده، تابش نور و عشق الهی است، نه تنها با چشم های بدن، بلکه با چشم قلب.گرچه عمدتا با کلیسای ارتدکس ارتباط دارد، تقاضای گسترده ای برای آیکون ها به طور پیوسته رشد کرده است.
دانشکده هنرهای سنتی دوره نقاشی آیکون خود را در سال دو هزار و نه به نمایش گذاشت تا نمادهای هنرمند مشتاق یک دوره پایه ساختاری را ارائه دهد. همین غیر عادی نقاشی کشیدن وی بود که مهارت او را نشان میداد.در این دوره ی هنری، ال گرکو آثار هنری خیره کننده ی بسیاری خلق کرد.سال یک هزار و پانصد و شصت و هفت وی به ونیز رفت (در آن زمان کرت جزو قلمروی ونیز به حساب می آمد.) پس از گذر از ونیز، سالها در رم زندگی و کار میکرد.با در دست داشتن معرفی نامه ای از طرف مینیاتوریست کرواتی توانست یک مکانی را برای زندگی در رم بدست بیاورد. این جا وی هدف تازه ی خود، همان کسب مهارت استادی سبک نقاشی رنسانس را پیگیر بود.
این مهارت شامل: پرسپکتیو، فیگور، مهارت در زمینه ی روایات تصویری که مایل به خلق آن بود، میبود. اثر “مسیح نابینایان را شفا میبخشد“، از جمله آثار معروف ال گرکو در این زمینه است. او همچنان رساله ای در باره ی نقاشی اش و سبک آثاری که خلق کرده برای دنیای هنر نوشت.
رد پای ال گرکو در ایتالیا
زمانی که ال گرکو پایش به رم رسید اسطوره هایی چون لئوناردو داوینچی، میکل آنژ و رافائل مرده بودند. اما همچنان آثاری که ایشان خلق کرده بودند برای هنرمندان جوان تاثیر گذار و قوت قلب بخش بحساب می آمد. ال گرکو مصمم بود که ردی از خویش،عقاید شخصی خود و سبک هنری خود، در رم بجای بگذارد.
ال گرکو مدتی در کنار الکساندرو فارنس، که یکی از ثروتمندترین و تاثیر گذارترین مدافعان رم بود ماند.سالها بعد ال گرکو به جمع نقاشان آکادمی پیوست، در مدت زمانی که آنجا مشغول بود یک یا دو دستیار هم داشت. با اینکه درآمد مد نظرش را در رم دریافت نکرد، اما از ال گرکو بارها کشیدن، پرتره ی افراد، نقاشی های مقدس، ساخت مجسمه های کوچک مقدس، از سوی مشتریان سطح بالا درخواست میشد. یکی از دلایلی که ال گرکو در رم ملامت شده و به اوج کاری خود نرسید این واقعیت بود که ال گرکو از آثار میکل آنژ انتقاد کرده بود. میکل آنژ هم کسی بود که امروزه هم آثارش مورد ستایش قرار میگیرد. و حتی برای رومیان آثارش بی نهایت ارزشمند است. پس از آن ال گرکو تنبیه و توبیخ شد و آثارش دیگر مورد توجه قرار نگرفت.
آغاز فعالیت هنری برای پادشاه
در سال یک هزار و پانصد و هفتاد و شش، ال گرکو به اسپانیا رفت با نیت برقراری ارتباط با خواندن سلطنتی فیلیپ دوم، که سرانجامی نداشت. زمانی که ال گرکو به سمت تولدو رفت آغاز مسیر نویی در زمینه ی هنر وی بود. تولدو جایی بود که او در نهایت به عنوان یک هنرمند بزرگ شناخته شد. و مورد تحسین هم سالان و جهان هنر قرار گرفت.
ال گرکو در شهر تولدو جاودانه شد، با به نمایش گذاشتن قطعه “نمایی از تولدو“، که یکی از معروفترین آثار او به حساب می آید.در تولدو وی در این شهر دوستان و همکارانی پیدا کرد، و شروع به اثر گذاشتن بر روی هنر کرد.این شهر تولدو بود که ال گرکو برای خود کسی شد.
شاهکارهای ال گرکو
زمانی که ال گرکو در تولدو بود، دیگو کاستا که معاون کلیسای جامع تولدو بود از وی خواست تا سه اثر هنری طراحی کند که “آلتارپیس” نامیده میشوند. (آلتارپیس به آثار هنری شامل نقاشی، مجسمه سازی یا اثر تسلیحاتی اند، که بیانگر یک موضوع مذهبی است و آنرا پشت محراب کلیسای مسیحی قرار میدهند).
این سه نقاشی را ال گرکو برای محراب کلیسای “سنتو دومینگو ال آنتیگو” کشید. اینها از جمله شاهکارهای ال گرکو بحساب می آیند و از جمله اولین کارهای بزرگ وی بحساب می آیند.
آنها به خوبی بر سبکهای مختلف و فرم منحصر بفردی که ال گرکو در طول زندگی در ایتالیا برداشت کرده بود متمرکز بودند. از جمله نکات طبیعت گرایی قابل مشاهده در شخصیت ها، ایده های ترکیبی که از میکل آنژ آموخته بود نیز در این نقاشی ها قابل مشاهده بود.
در پروسه ی پرداخت هزینه ی این آثار اختلاف زیادی میان قیمت پرداخت شده و بهایی که ال گرکو در نظر داشت بود که نتیجه بحث و جدل میان ال گرکو و علاقه مندان وی در تولدو در پی داشت.
ال گرکو پس از آن هیچ مجوزی برای کار در کلیسا دریافت نکرد و هرگز در کلیسا کار نکرد. اکثر درآمد خود را از کارهای شخصی و معاهداتش در شهر بدست می آورد.
El Greco’s modernism is based on his repudiation of the world of mere appearances in favor of the realm of the intellect and the spirit.
–Francis Haskell